İlk bağımsız projem The Paper Fox üzerinde çalışmaya yaklaşık sekiz ay önce başladım. Başkalarını dinleseydim, kendi kuşkumun altında kalırdım.
Paper Fox, iPad ve Android cihazlar için interaktif bir hikaye kitabı olacak. Sanat tarzı, origami ve kağıt işçiliğine benzeyecek şekilde dijital olarak oluşturuldu ve diğer 3B sanatçıların daha önce çeşitli "el yapımı" parçalar yarattıklarının farkındayken, stile ilişkin yaklaşımımın cüretkar ve yeni olduğunu düşündüm.
Bir sanat eseri üzerinde çalışırken, bunun şimdiye kadar yaratılmış en yenilikçi, en yeni ve en kapsamlı sanat eseri olduğuna ikna oldum. Bu, herhangi bir çalışmanın yaratılması boyunca bende kalan kalıcı (ve yalıtılmış) bir duygudur. Elbette, sonradan görmenin faydası olan parçaya geri dönüp baktığımda görüşlerim çılgınca değişebilir. Bununla birlikte, The Paper Fox durumunda, tek bir parçadan daha fazlası olabileceği hissiyle ona dönüp bakıyorum.
The Paper Fox'u ve projeye yönelik niyetimi duyurduktan sonra, karşılaştırmalar devam etmeye başladı. İnsanlar sanat tarzı hakkında ezici bir şekilde olumluydu, ancak yorumların çoğu benzer çalışmaların örnekleriyle geldi. "Bu harika görünüyor; bana bunu hatırlatıyor, ”genel olarak yankılanan tondu.
Tıkladığım her web bağlantısı ile güvenim sarsıldı. Açıkçası, tarzım ilk düşündüğüm eşsiz ve özel kar tanesi değildi. Bir bakışta, yönlendirdiğim birçok sanat eseri projemle tamamen aynıydı. Yüzlerce kez yapılmış bir stile devam etme zahmetine girmemem gerektiğini düşündüğümü hatırlıyorum. Projeyi rafa kaldırmaya ve onu bir folyo parçasına indirmeye çok yakındım.
Sorun şu ki, özgünlük kavramına çok fazla stok koyuyordum. Sanat eserinin yalnızca benzersiz ve farklı görünümü nedeniyle başarılı olduğunu düşündüm. Bunun sadece daha önce yapılmadığını, defalarca yapıldığını görür görmez, devam etmenin bir anlamı olup olmadığını merak ettim.
Ama elbette bu çok saf ve biraz da küstah bir bakış açısıydı. Özgünlük, herhangi bir sanat eserinin yaratılmasında rol oynar, ancak tüm çalışmamın başarısı, daha önce hiç yapılmamış olmasına bağlıysa, o zaman baştan mahkum olur. Çoğu yaratıcı proje için aynı şey söylenebilir.
The Paper Fox'a eleştirel bir ilgi duymamın nedeni, benzersizliği değil, bunun bir parçası olmasına rağmen. Çekiciliğinin, çok uzun bir süre sanat eserini kaliteli bir şey yaratmak için cilalamamda yattığına inanıyorum. Projeye bir dokunsallık hissi vermek istedim: kaba kağıt hissi; ılık, tereyağlı ışıkla yıkanan kusurlu şekillerin izlenimi. Hâlâ duygu ifade edebilmeleri için karakterleri sadeleştirmek ve aynı zamanda silüetlerinin güçlü olmasını sağlamak için saatler harcadım.
Tematik olanlarla birleştirilen tüm bu estetik seçimler, beni ve diğer tüm projeleri benzersiz kılan şeydir. Bugün olduğu haline gelmeden önce projeden kolayca vazgeçebilirdim, bu da parçalarının toplamından çok daha fazlası. Ama o zaman yeni yapboz bulmacalarının olmadığını asla anlayamazdım: önemli olan parçaları nasıl düzenlediğinizdir.
