İçerik
Bu yılın başlarında milyonlarca kullanıcısı olan bir tanışma sitesinde bir pozisyonu kabul ettim. Veriler ile tasarımcı olarak sezgilerim arasında bir savaş haline gelen kullanıcı deneyleri tasarlamak için işe alındım.
Sonunda, hedeflerime ulaşmak için verilerin gösterdiklerini ve sezgilerimin bana söylediklerini birleştirmenin doğru dengesini buldum.
Sezgilerimi takip ederek
İlk projem, bir yükseltme sayfasını iyileştirerek geliri artırmaktı. Kontrole karşı test etmek için iki deney oluşturuldu ve her ikisi de sitenin genel şablonunu bozdu.
Deney A, sayfaya bir kredi kartı formu ve Deney B, kontrolün yenilenmiş bir tasarımını içeriyordu. Deney tasarımları estetik açıdan daha hoştu, ancak yine de kontrol yükseltme sayfasını yüzde 0,5-1 oranında düşük performans gösterdi.
Kontrol sayfası oldukça iskelet gibiydi: Sayfanın bir tarafında özelliklerin bir listesini ve harekete geçirici mesaj içeren bir abonelik seçim formu içeriyordu. Verilerin analizi, Deney A'nın üçünün de en kötüsünü gerçekleştirdiğini ve şablonu kırmanın abonelik ücretleri için hiçbir şey yapmadığını ortaya koydu.
İşleri hassaslaştırırken, kontrol şablonu ve satın alma akışı (yeni bir pencerede açılan kredi kartı formunu içeren) deneyde bozulmadan kaldı. Hoş olmasa da, kontrolün tasarımına yakın kalmak kullanıcının güvenini sağlam tuttu.
Verileri uygulamak
Denemeyi yeniden başlattıktan sonra, hâlâ ölçülebilir performans göstergeleri yoktu. Duvara çarpmak gibi geldi. Her seferinde bir değişiklik yapmaya başladım, ancak kısa sürede bu sürecin çok küçük üretken sonuçlar verdiği anlaşıldı - ve geliştiriciler tüm testlerden rahatsız olmaya başladı.
Sonra bir aydınlanma yaşadım: Yerel maksimumun peşindeydim - test sınırına ulaşmıştım. Yenilik yapmak istedim, ancak en önemlisi, kullanıcıların ürün hakkında premium hizmete yükseltmek için ödemek isteyecekleri kadar tutkulu olmalarını istedim. Yeni hedefim, bu deneylerin neden başarısız olmaya devam ettiğini bulmaktı.
Bu sorunu çözmek için doğru soruların sorulması gerekiyordu. Sorun estetikten daha fazlası olmalıydı, değil mi? İşte o zaman veri ve içimden gelen hislerim birlikte çalıştı ve test etmek için sağlam hipotezler geliştirildi.
Doğru yapmak
Ürünün peşinden koştuğu şeylerden biri, kullanıcıları tarafından değer verilen bir markaydı. Kullanıcı tabanının küçük bir yüzdesine gönderilen e-postaları oluşturmaya başladım ve sonuçları hızla gördüm. Benim fikrim şuydu: Kullanıcılarımızdan biri bile bu e-postadan bir tür duygu hissettiğinde ve onunla ilgilenseydi, yeni bir şey öğrenilebilirdi.
Mevcut stil kılavuzundan çıkıp markanın kendisine odaklanmama izin verin. Hem şirket hem de kullanıcılar için olumlu performans gösteren eğlenceli ve eğlenceli e-postalar oluşturdum, ancak ekip arkadaşlarımın stil kılavuzunun sınırlarını zorladıkları için eleştirilmemesini sağladım.
Ancak elbette, bu yöntemin işe yaradığını kanıtlamak için daha fazla testin devam etmesi gerekiyordu.
E-postanın, verilerin söylediklerine göre ayarlanan bir versiyonu test edildi ve bu, kontrolü yetersiz yapan robotik bir mesajla sonuçlandı - verilerin bana ya da bu konuda başka birinin söyleyemeyeceğini varsaymamı sağladı. , bu konularla ilgili herhangi bir şeyin nasıl tasarlanacağı.
Kullanıcıyı ve ölçümlerimizi etkileyen sonuçlar elde etmek için tasarımlarda duyguların ton veya imge yoluyla uygulanması gerekiyordu.
En büyük risk
Sonunda, çok riskli, insancıl bir yaklaşım benimsemek, kullanıcıyı sadece istendiğini değil, aynı zamanda ihtiyaç duyduğunu da hissettirdi. Ve hangi kullanıcıya ihtiyaç yoktur? Amaç sadece para kazanmak değildi, aynı zamanda kullanıcının ürüne yatırım yapabilmesiydi. Kullanıcının ne istediğini bildiğiniz ve verilerin size her şeyi söyleyeceği varsayımlarında bulunmak, "sizi ve beni kandırıyor".
Tasarımcılar yenilik yapmaya takıntılı hale gelirler ve özellikle verilerle tasarım bağlamında yaptığımız şeyi neden yaptığımızın gerçek nedenini unuturlar. Her ikisini de oluşturduğumuz şeye uygulayarak verileri ve kendi sezgimizi dikkate almalıyız.
Başarısızlıklar kaçınılmazdır - nasıl başarısız olduğumuzdan öğrendiklerimizi uygulayana kadar, yenilik yapmak yerine yerel maksimumun peşine düşmeye devam edeceğiz. Benim fikrim şudur: Verileri sağduyunun üzerinde tutmayın. Şansını dene. Sezginizi takip edin. Verilerin tasarımınızı desteklemesine izin verin, onu tanımlamayın.
Kelimeler: Natasha Irizarry
Natasha Irizarry, kendi kendini ilan eden bir UX evangelistidir. Kullanıcı deneyimi olan ve tasarımla ilgili sorunları olan firmalara danışman olarak çalışmaktadır. Onu Twitter'da @natashairizarry adresinden takip edin. Bu makale ilk olarak net dergisinin 261. sayısında yayınlandı.
Böyle? Oku bunu!
- Mükemmel Wordpress öğretici seçimi
- En iyi 14 çevrimiçi kodlama kursu
- Bir uygulama nasıl oluşturulur: bu harika eğitimleri deneyin
