İçerik
- Gençken tasarım sizin için ne ifade ediyordu - bunu olası bir kariyer olarak gördünüz mü?
- Tasarımı nerede çalıştınız ve kursunuz size ne öğretti?
- Harika Herb Lubalin ile çalıştınız - bu deneyim nasıldı ve ondan ne aldı?
- Pantheon'da 11 yıl sonra kendi stüdyonuzu kurdunuz ve yaklaşık 2.000 kitap ceketi tasarladınız - ayrılmanıza ne sebep oldu?
- Bize ilk başladığınız andan itibaren unutulmaz bir müşteri deneyiminden bahsedin. Tasarım işine karşı tutumunuzu nasıl şekillendirdi?
- Eskiz defteri insanı mısınız yoksa yaratıcı bir bilgisayar mı? Örneğin bir logo tasarımını nasıl yaratırsınız?
- İyi yayımlanmış bir yazarsınız [Fili’nin kocası Steven Heller ile birlikte]: Tasarım sizin için yapmadığı halde yazmak sizin için ne yapar?
- Elegantissima geçen yılki monografınız - ondan kişisel olarak öne çıkardıklarınız neler ve bir araya getirmek zor muydu?
- O zamandan beri, set tasarımcısı Kevin O’Callaghan ile birlikte bir sergiyle koleksiyonu canlı olarak aldınız. Birlikte nasıl çalıştınız
- Restoran ve gıda markalaşması ve ambalaj tasarımı en çok övülen şeydir - gerçekten yemekten hoşlanmadığınız bir şey var mı?
Louise Fili bir öncüden başka bir şey değil. Kariyerine büyük Herb Lubalin altında başladı. 1978 ile 1989 yılları arasında Pantheon Books'un sanat yönetmeni olarak 2.000'e yakın güzel ve benzersiz kitap ceketi tasarladı.
Daha sonra Good Housekeeping, Crane & Co. ve Tiffany monogramı gibi markaların logo tasarımı ve paketlemesinden sorumlu bir stüdyo olan Louise Fili Ltd'yi kurdu. Şimdiye kadar The Society of Illustrators, the New York Art Director Club'dan övgüler aldı ve Art Director Hall of Fame'e dahil edildi.
Markalaşma dünyasına yapılan bu muhteşem yükselişe rağmen, Fili’nin çalışmaları zanaatkarlığıyla ünlü. İllüstrasyonları ve kaligrafisi her zaman görkemli bir şekilde rafine edilmiş ve gıda markalaşma dünyasına olan bağlılığı, gastronomi için bir yaşam tutkusunu ortaya koyuyor.
2012'de bir monografi olan Elegantissima: Louise Fili'nin Tasarımı ve Tipografisi yayınlandı ve gerçekten farklı bir yaratıcıdan ödün vermeyen bir çalışma gövdesi ortaya çıktı.
Gençken tasarım sizin için ne ifade ediyordu - bunu olası bir kariyer olarak gördünüz mü?
Ne olduğunu anlamadan önce tasarımla her zaman ilgilenmiştim.Dört yaşında bir çocuk olarak, geceleri yatağımın üstündeki duvara gizlice harf formları oyardım.
Sekiz yaşındayken, bir romancı olacağımı ve tüm enerjimi önce kapağı tasarlamaya harcayacağımı, sonra da kitabı yazmaya olan ilgimi yitireceğimi kafamın içine soktum.
Lisedeyken, The New Yorker dergisinin arkasında reklamı yapılan bir Osmiroid kalemi için gönderdim ve kendi kendime kaligrafiyi öğrettim.
Yakında sınıf arkadaşlarıma satmak için Bob Dylan'ın sözlerinin aydınlatılmış el yazmalarını hazırlayacaktım. Hâlâ grafik tasarımın ne olduğunu bilmiyordum. O zamanlar buna ticari sanat deniyordu - çok seksi olmayan bir terim.
Tasarımı nerede çalıştınız ve kursunuz size ne öğretti?
Skidmore Koleji'nde sanat okudum, burada resim yapamazsan, "grafik odaklı" olduğunu söylerlerdi.
İşte o zaman benim için bir araya geldi: kaligrafi, kitap yapmak, tabelaları fotoğraflamak - sonunda sevdiğim her şeyin aslında grafik tasarım olduğunu keşfettim.
Metal yazı veya kaligrafi kullanarak kitap yapmayı çok severdim. Son projem elle yazılmış bir İtalyan yemek kitabıydı.
Harika Herb Lubalin ile çalıştınız - bu deneyim nasıldı ve ondan ne aldı?
Herb için çalışmak, tipografiye gösterilen ilginin şimdiye kadar deneyimlediğim hiçbir şeye benzemeyen olağanüstü bir deneyimdi. Ofisim Herb'ünkine fiziksel olarak çok yakındı, bu da bana onun düşünce sürecine tanıklık etmem için eşsiz bir fırsat verdi.
Bir tasarımın taslağını çizmesini izlemek büyüleyiciydi ve benim için önemli bir çıkarımdı.
Pantheon'da 11 yıl sonra kendi stüdyonuzu kurdunuz ve yaklaşık 2.000 kitap ceketi tasarladınız - ayrılmanıza ne sebep oldu?
Pantheon'da birinin dikkatini çekmek için bir kitap ceketinin bağırmak zorunda olmadığını kanıtlama görevindeydim. Bence The Lover için yaptığım kapak, bunun en iyi örneği.
Oğlum doğdu ve Pantheon bana üç aylık bir izin ve bir faks makinesi verdi. Zaten evde bir stüdyom, kitap yayıncılığı endüstrisinden bir müşteri kadromuz ve çeşitlendirmeye ilgim vardı. Pantheon'a geri dönmeme gerek olmadığını anladım.
Bize ilk başladığınız andan itibaren unutulmaz bir müşteri deneyiminden bahsedin. Tasarım işine karşı tutumunuzu nasıl şekillendirdi?
Restoranlar için tasarım yapmaya ilk başladığımda, bunun yayıncılığın tam tersi olduğunu fark ettim; Kendimi gangsterlikten yoksun müşterilerle uğraşırken buldum. Başka bir müşteriyle yaşadığım bazı zorluklardan bahsettiğimde, bir restoratör doğrudan gözlerimin içine baktı ve "Louise, ne için bir avukata gittin? Neden bana gelmedin?"
A) Şaka yapmadığını ve b) bunların Don Corleone'nin The Godfather'da söylediği ilk kelimeler olduğunu fark ettim. Bu gerçekten farklı bir dünyaydı. Öte yandan, her zaman bir masam vardı.
Eskiz defteri insanı mısınız yoksa yaratıcı bir bilgisayar mı? Örneğin bir logo tasarımını nasıl yaratırsınız?
Eskiz yapmak benim için sürecin en heyecan verici kısmı. Gevşek ama dikkatlice düşünülmüş bir eskizde çok fazla potansiyel var. Yıllardır kitap kapaklarını tasarladığım gibi logolar tasarlıyorum: Bir izleme pedi ve kurşun kalemle oturur, bir dikdörtgen çizer ve kitabın başlığını sayfa sayfa yazıp sözcüklerin konuşmasına izin verirdim. bana göre.
Bir süre sonra, karalama karmaşasından daha rafine bir tip muameleye geçecekti. Bunun var olmayan bir yazı tipi olduğunu anlardım ve o zaman onu nasıl yaratacağımı planlamam gerekirdi.
İyi yayımlanmış bir yazarsınız [Fili’nin kocası Steven Heller ile birlikte]: Tasarım sizin için yapmadığı halde yazmak sizin için ne yapar?
Pek çok koleksiyonumuza dayanarak Steve ile tipografi ve tasarım üzerine birkaç kitap yaptım. Son zamanlarda çok zevk aldığım İtalya üzerine kendi kitaplarımı yazıyorum. Yakında 30 yılı aşkın süredir belgelediğim İtalyan dükkan ve restoran tabelaları fotoğraflarımın üzerine basacağım bir kitabım var. Bundan sonra Paris geliyor!
Elegantissima geçen yılki monografınız - ondan kişisel olarak öne çıkardıklarınız neler ve bir araya getirmek zor muydu?
Hiçbir şey kendi monografinizi yapmaktan daha stresli veya duygusal olamaz - bir film fragmanını beğenmeden önce tüm hayatınızın ve kariyerinizin parladığını görmek. Aynı zamanda yazdığım en çok metindi - ve her zaman çok görkemli görünen ilk kişiydi.
Ama bunu bir araya getirmek bana kariyerime daha önce hiç yapmadığım bir perspektiften bakma fırsatı verdi. Bu deneyimden çok şey öğrendim ve şimdi daha rahat yazıyorum - hatta bazen zevk alıyorum!
O zamandan beri, set tasarımcısı Kevin O’Callaghan ile birlikte bir sergiyle koleksiyonu canlı olarak aldınız. Birlikte nasıl çalıştınız
İlk retrospektif sergime davet edildim ve bunu yapmayı hayal edebildiğim tek yol, bir dizi oda ortamı yaratmaktı - gıda ambalajlarıyla dolu bir mutfak; kitap tasarımları kütüphanesi; menüler, kartvizitler, kibritler ve şarap şişeleri içeren bir bistro; ve nihayet samimi kıyafetleri barındırmak için bir yatak odası.
Fikri alan ve 40 yıllık kariyerimi çok odalı bir eve dönüştüren Kevin'e bu fikri anlattım, her ortamı kendine özgü bir renge sahip.
Irving Farm desenleriyle duvar kağıdıyla kaplı güneşli sarı bir mutfak, içinde gelato bulunan bir dekor buzdolabının yanı sıra fırıncıya ait bisküvi, reçel ve kraker rafı sergiliyor.
Menekşe rengi bayılma koltuğuna Aşk damgaları ve Hanky Panky sabahlık ile mühürlenmiş mektuplar serpiştirilmiş. Işıklı şömineli koyu kırmızı bir kütüphane, bir bistro masanın üzerindeki iki bardak kırmızı şarap gibi çağırıyor. İnanılmaz bir enstalasyondu - orada yaşamak istedim.
Restoran ve gıda markalaşması ve ambalaj tasarımı en çok övülen şeydir - gerçekten yemekten hoşlanmadığınız bir şey var mı?
Ürünü beğenmezsem bir paketleme projesi üstlenmeyeceğimi söylemeliyim. Kendimi iyi hissetmediğim bir şey tasarlamak zor olurdu. Benden hoşlanmayan yiyecekler dışında hemen hemen her şeyi yemeyi seviyorum, ki bu da içinde süt ürünü olan herhangi bir şey.
Kelimeler: Tom Dennis
Louise Fili’nin son kitabı Grafica della Strada: The Signs of Italy (Princeton Architectural Press) Ekim 2014’te çıkacak. Bu makale ilk olarak Computer Arts sayısı 225’te çıktı.
